ديروز يك مطلبي خوندم از ” ب پرواز” كه خيلي به دلم نشست و مي خواستم امروز مقدمه حرفم رو با اين نوشته شروع كنم:
«خیلی وقتها سلام می‌کنیم، اما سلامی نکرده‌ایم! چرا؟ چون سلام یک کلام تنها نیست که پرتابش کنیم و بعد، راهمان را بکشیم و برویم. سلام، باز کردن در دل به روی کسی، دنیایی، درکی، فکری، و تصمیمی است. اما تنها همین «بازکردن در» هم نیست. بلکه از این در باید چیزی بیرون برود. چیزی درون بیاید. بده بستانی از نیکی، و داد و گرفتی که چیزی بر نیکی‌ها بیفزاید و چیزی از بدیها کم کند. به این ترتیب می‌بینیم که سلام، چندان بی‌بها هم نیست. مثل وقتی که به خانه‌ی دوستی می‌رویم، نباید دست خالی برویم. اگر این کار را کردیم، خواهیم دید که از این‌گونه سلام کردن، به «کسی، دنیایی، درکی، فکری و تصمیمی»، در برگشت، دست خودمان هم پر است.
براي همين درب دلم را امروز باز كردم كه بگم شركت در گردهمايي باشكوه ويلپنت پاريس به حضور پرافتخار خانم مريم رجوي رئيس جمهور برگزيده اين مقاومت يكي از مهمترين وظايفي است كه اين روزها احساس مي كنم بر دوشم هست و دارم تمام تلاشم رو مي كنم و حتما كه اون روز شما رو هم در اين ميتينگ بزرگ و حماسي خواهم ديد.
به اميد اينكه هر چه زودتر ايرانمون را آزاد كنيم!
«خیلی وقتها سلام می‌کنیم، اما سلامی نکرده‌ایم! چرا؟ چون سلام یک کلام تنها نیست که پرتابش کنیم و بعد، راهمان را بکشیم و برویم. سلام، باز کردن در دل به روی کسی، دنیایی، درکی، فکری، و تصمیمی است. اما تنها همین «بازکردن در» هم نیست. بلکه از این در باید چیزی بیرون برود. چیزی درون بیاید. بده بستانی از نیکی، و داد و گرفتی که چیزی بر نیکی‌ها بیفزاید و چیزی از بدیها کم کند. به این ترتیب می‌بینیم که سلام، چندان بی‌بها هم نیست. مثل وقتی که به خانه‌ی دوستی می‌رویم، نباید دست خالی برویم. اگر این کار را کردیم، خواهیم دید که از این‌گونه سلام کردن، به «کسی، دنیایی، درکی، فکری و تصمیمی»، در برگشت، دست خودمان هم پر است.
براي همين درب دلم را امروز باز كردم كه بگم شركت در گردهمايي باشكوه ويلپنت پاريس به حضور پرافتخار خانم مريم رجوي رئيس جمهور برگزيده اين مقاومت يكي از مهمترين وظايفي است كه اين روزها احساس مي كنم بر دوشم هست و دارم تمام تلاشم رو مي كنم و حتما كه اون روز شما رو هم در اين ميتينگ بزرگ و حماسي خواهم ديد.
به اميد اينكه هر چه زودتر ايرانمون را آزاد كنيم!
